Wręczenie godności Profesora Honorowego AGH prof. Adamowi Klichowi

We worek 6 listopada 2012 r. o godz. 12:00 w Auli Głównej AGH (al. Mickiewicza 30, paw. A-0, I p.) odbędzie się uroczyste posiedzenie Senatu AGH, podczas którego nastąpi wręczenie tytułu Profesora Honorowego AGH prof. Adamowi Klichowi.

---

Tytuł Profesora Honorowego AGH nadaje się wybitnym uczonym, twórcom techniki oraz innym osobom, które są czynnymi lub emerytowanymi pracownikami uczelni zgodnie z art. 71 ust. 1 i 3 Statutu AGH. Kandydat do tytułu musi posiadać stopień naukowy doktora.

 

Prof. Adam Klich urodził się w 1927 roku w Grybowie, w rodzinie nauczycielskiej. Ojciec profesora był inspektorem szkolnym, żona Maria - mgr. prawa (zm. w 2010 r.), z kolei syn - Bogdan, pełnił funkcję ministra obrony narodowej, a obecnie jest senatorem RP. Maturę zdał w LO im. Jana Matejki w Wieliczce w 1947 roku. Studia na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie ukończył w 1951 roku. Stopień doktora nauk technicznych (1963 r.), a następnie doktora habilitowanego (1967 r.), uzyskał na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1974 roku, natomiast profesora zwyczajnego w 1984 roku. Działalność naukowo-dydaktyczną rozpoczął w 1954 roku w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH. Ważniejsze stanowiska i pełnione funkcje w AGH to: prodziekan Wydziału MGiH (1969-1978); zastępca dyrektora (1974-1982), a następnie dyrektor (1982-1993) Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki. Po reorganizacji wydziału, od 1993 do 1998 roku, pełnił funkcję kierownika Katedry Maszyn Górniczych i Urządzeń Utylizacji Odpadów. Był też kierownikiem Zakładu Maszyn Przeróbczych i Urządzeń Powierzchniowych (1973-1982) oraz Zakładu Maszyn i Urządzeń Górnictwa Podziemnego (1982-1993). Kierował także specjalistycznymi studiami podyplomowymi.
Poza AGH pełnił wiele funkcji i był powoływany m.in. do: Komitetu Górnictwa PAN (1990-2006) jako przewodniczący Sekcji Mechanizacji Górnictwa; Komitetu Nagród Państwowych Sekcja Geologia, Górnictwo i Energetyka (1988-1991); Komitetu Badań Naukowych w Zespole Górnictwa i Energetyki - Rada Naukowo-Techniczna ds. Górnictwa (1985-1987); Komisji Oceny Maszyn Ministra Górnictwa i Energetyki (1987-1990); Zespołu Koordynacyjnego Ministra Górnictwa i Energetyki ds. Przepisów Górnictwa Węglowego (1981-1985).
Ponadto był członkiem: Rady Naukowej GIG - Katowice (1985-1993), Rady Naukowej Instytutu Techniki Górniczej KOMAG Gliwice (od 1973 do chwili obecnej) - przewodniczący Rady przez 3 kadencje (1988-1999), w WUG Katowice - Komisji ds. Obudów Zmechanizowanych i Kierowania Stropem (1996-2004), Rady Naukowej Instytutu Przeróbki Surowców Mineralnych AGH (1974-1976), Rady Naukowej Środowiskowego Laboratorium Badania Lin Stalowych AGH (1983-1990), Rady Naukowo-Technicznej COBP Separator (1973-1974), Kolegium Gwarectwa Mechanizacji Górnictwa POLMAG Katowice (1985-1990), KGHM Polska Miedź w Komisji Koordynacyjnej ds. Transportu szybowego i odwadniania w nowo budowanych kopalniach Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego (1973-1975) oraz Rady Nadzorczej ZM LEGMET (1992-2002), Zjednoczenia Budownictwa Górniczego do prac w Zespole ds. górniczych urządzeń transportu pionowego w głębionych szybach (1973-1978).
Ponadto brał udział w: Zespole ds. Cynku i Ołowiu przy Zakładach Górniczo-Hutniczych „Bolesław" w Bukownie (1983-1988), Zespole ds. Opracowania Studium Rozwoju Urządzeń Szybowych ORTEM Katowice (1973-1974) oraz Zespole Uczelniano-Przemysłowym Projektu Rządowego PR-2 dotyczącego projektu i założeń techniczno-ekonomicznych Kopani Rud Żelaza „Krzemianki" koło Suwałk (1975-1980).
Jako członek Komitetów i Rad Redakcyjnych uczestniczył bądź nadal uczestniczy w: „Underground Mining Engineering" - Univerzitet u Beogradu (1997-2005), Instytut Technik Górniczych - Redaktor Naukowy Monografii KOMEKO, KOMTECH, CYLINDER, Transport szybowy, Prace Naukowe, czasopisma: „Maszyny Górnicze" - od 2001 r., „Mechanizacja i automatyzacja w górnictwie" - EMAG Katowice (1955-2008).
Należy podkreślić wieloletnią działalność prof. A. Klicha w ramach współpracy zagranicznej z wieloma ośrodkami naukowymi w ramach Forum Katedr Maszyn Górniczych (od 1958 do 2004) z uniwersytetami technicznymi w: Koszycach (Słowacja); Ostrawie (Czechy); Miskolcu (Węgry); Freibergu, Magdeburgu, Padeborn-Meschede, Bochum (Niemcy); w Belgradzie i Tuzli (była Jugosławia); z Instytutami Górniczymi w Leningradzie, Moskwie i Doniecku (byłe ZSRR); Petroşani (Rumunia).
Podobnie uczestniczył poprzez konferencje w wymianie doświadczeń z działalności naukowo-badawczej z ośrodkami w: USA - University of Missouri (Rolla); Kanadzie - Université Laval (Quebec) i National Research Council (Ottawa); Japonii - Tohoku University (Tokio); Chinach - University of Mining (Pekin); Tajwanie - Cheng Kung University (Taipei); Wielkiej Brytanii - University of Nottingham; Francji - Paryska Wyższa Szkoła Górnicza (Fontainbleau); Indiach - Banaras Hindu Universtity (Varanasi).
Profesor A. Klich był członkiem następujących zagranicznych organizacji: International Society of Water Jet Technology USA Golden, Colorado (1989-2000), International Committe of Hydromechanisation, Niemcy (1976-2001), AWT Arbeitskreis Wasserstrahltechnologie, Universität Hannover, Niemcy (od 1990 r.), Messengut Transport durch Rohrleitungen, Niemcy, Universität Padeborn-Meschede (1986-2000).
Podstawową działalnością profesora A. Klicha była działalność dydaktyczna. Jako wieloletni nauczyciel akademicki wychował wielu absolwentów. Był promotorem około 250 dyplomantów inżynierów i magistrów inżynierów w Krakowie, Dąbrowie Górniczej i Olkuszu.
Profesor posiada bogaty dorobek w zakresie rozwoju kadry naukowej: był promotorem 11 prac doktorskich (w tym 1 zagranicznej) oraz opracował 60 recenzji prac doktorskich i habilitacyjnych oraz opinii na tytuły naukowe, m.in. dla zagranicznych pracowników naukowych z Czech, Jugosławii i Ukrainy oraz Australii. Opracował także dwie opinie dla Senatorów AGH, związane z nadaniem doktoratów honoris causa dla prof. dr. inż. K. Spiessa z Aachen - Niemcy oraz prof. dr. hab. inż. O. Popowicza z Politechniki Śląskiej, a ponadto także opinii dla CKK, związanych z nadaniem tytułu profesora 3 kandydatom z wyższych uczelni. Na szczególną uwagę zasługuje również fakt, że spośród jego wychowanków: 3 posiada tytuły naukowe profesora, a kolejnych 3 pracuje na macierzystym wydziale, na stanowiskach profesorów AGH.
Profesor Klich w swej działalności naukowo-badawczej zajmował się następującą problematyką:

• modelowaniem mechanicznym maszyn i urządzeń górniczych;

• teorią i badaniami dotyczącymi dynamicznych obciążeń elementów urządzeń transportu pionowego i wybranych maszyn przeróbki mechanicznej;

• nowymi technologiami głębienia szybów i rozcinki złoża w oparciu o oryginalne rozwiązania transportu pionowego;

• optymalizacją i zasadami doboru maszyn i urządzeń powierzchni kopalń;

• rozwojem technicznym i podstawami teoretycznymi niekonwencjonalnych technik urabiania;

• opracowaniem podstaw teoretycznych i wdrożeniem programów komputerowych dla obliczeń zmechanizowanych obudów ścianowych i wysokowydajnych przenośników zgrzebłowych.

Wiele wyników prac naukowo-badawczych od początku pracy zawodowej, zarówno jeszcze w początkach działalności w BPG - Kraków, a szczególnie w późniejszym okresie pracy w AGH, jest wdrożonych w przemyśle górniczym. Począwszy od pierwszych wyciągów wielolinowych w kopalniach węgla kamiennego „Bolesław Śmiały" (szyb Aleksander), „Wujek" (szyb Lechia), „Marcel" (szyb Antoni), poprzez prowadzenie naczyń wydobywczych oraz układy hamujące i zabezpieczające wyciągi szybowe zarówno w procesie głębienia szybów jak i eksploatacji, a także z zakresu nowych technik urabiania, od całkowicie nowatorskich metod m.in. EHD, zapoczątkowanych jeszcze przez prof. Z. Kaweckiego, po urabianie i wspomaganie strumieniami wody.
Wyniki tych prac naukowych i badawczych profesora A. Klicha są szeroko publikowane i omawiane m.in. na konferencjach krajowych i zagranicznych. Świadczyć o tym może nie tylko współpraca z przemysłem i uczelniami, ale także około 280 oraz opublikowanych, w tym około 60 w czasopismach i materiałach zagranicznych, 4 książki, 2 monografie, 4 skrypty i 55 patenty.
Wiedza i umiejętność organizowania prac naukowych znajdują wyraz w ciągłym, dodatkowym zatrudnieniu w przemyśle, także aktualnie po przejściu na emeryturę w AGH, w Instytucie Technik Górniczych KOMAG (dawnym CMG KOMAG) w Gliwicach.

---