Aktualności

Skrócona wersja poniższego felietonu autorstwa prof. Ryszarda Tadeusiewicza została opublikowana w Dzienniku Polskim oraz Gazecie Krakowskiej 15.1.2021 r.

Wydarzeniem mijającego tygodnia było zablokowanie w ubiegły piątek w portalu Twitter konta prezydenta Donalda Trumpa @realDonaldTrump. Trump próbował publikować swoje komentarze na temat wyborów prezydenckich korzystając z oficjalnego konta prezydenta USA @POTUS, ale też został zablokowany. Potem sięgnął do konta swojej firmy @TeamTrump. Też został zablokowany.
Gwałtowna reakcja zainteresowanego (nie krył wściekłości!) dowiodła, jak ważny stał się we współczesnym świecie Twitter. Portal ten z prostej rozrywki towarzyskiej (tak był pomyślany!) zamienił się w potężne narzędzie polityczne. Myślę, że w tym kontekście warto przypomnieć kilka faktów z jego historii.

Pomysł stworzenia takiego serwisu internetowego do mikro-blogowania powstał początkowo w firmie Odeo, założonej w 2005 roku przez Noach Glassa i Evana Williamsa. Współpracował z nimi początkowo Kevin Systrom, który jednak później odłączył od nich i założył inny ogromnie popularny serwis społecznościowy Instagram. Ale o serwisie Instagram napiszę innym razem, a tutaj wracam do historii powstania Twittera.

Został on założony 21.03.2006, wkrótce potem, jak do grupy inicjatorów dołączyli Jack Dorsey i Christoper (Biz) Stone. Obaj byli bardzo pomysłowi i w istocie zdominowali powstającą firmę. Dorsey aż do 2008 roku był dyrektorem generalnym Twittera, a potem objął stanowisko przewodniczącego Rady Nadzorczej, a Stone do 2011 roku pracował jako dyrektor kreatywny Twittera, po czym przeszedł na stanowisko konsultanta. Evan Williams w 2008 roku przejął od Dorseya funkcję dyrektora generalnego Twittera. Słowem – twórcy Twittera odnieśli sukces, ale jeszcze większy sukces odniosła cała firma Twitter, która od 7 listopada 2013 jest notowana na nowojorskiej giełdzie i przynosi duże zyski. W 2019 roku Twitter zarobił 3,46 mld USD, przy czym ze względu na niskie koszty działalności zysk netto wyniósł 1,47 mld USD.

Co spowodowało taki sukces owego serwisu? Przecież w 2006 był już mocno rozwinięty Facebook, oferujący użytkownikom znacznie bogatsze możliwości komunikacji i autoprezentacji?

Chyba głównie o sukcesie Twittera zadecydowało to, że w cyberprzestrzeni mniej – znaczy lepiej. Facebook jest bogatszy, ale to Twitter jest bardziej popularny, bo jest on w gruncie rzeczy oparty na bardzo prostym pomyśle. To jest taki elektroniczny słup ogłoszeniowy. Zarejestrowany użytkownik może wysyłać i odbierać krótkie wiadomości tekstowe (do 280 znaków), zwane tweet czyli „ćwierknięcie” – stąd nazwa serwisu i jego logo w postaci ptaszka.

Wpisana przez użytkownika Twittera wiadomość zostaje momentalnie umieszczona na jego profilu i jest natychmiast widoczna dla wszystkich innych użytkowników, którzy zadeklarowali, że obserwują ten profil. To daje możliwość mało kłopotliwego (wpisanie wiadomości trwa krócej, niż minutę) i bardzo masowego (niektóre profile są obserwowane przez dziesiątki milionów użytkowników!) rozpowszechniania różnych komunikatów, komentarzy, opinii itp. Cenią to zwłaszcza politycy i celebryci, dla których Twitter jest jak trybuna, z której mogą przemawiać do ogromnych tłumów.

W każdej chwili można przejść także do bezpośredniego kontaktu z innym użytkownikiem wpisując (@nazwa_użytkownika = odpowiedź), co jest bardzo wygodne.

W Twitterze jest jeszcze kilka innych, bardzo prostych i łatwych w użyciu udogodnień, które zwiększają jego atrakcyjność. Głównym z tych udogodnień (i najczęściej stosowanym) są tak zwane hasztagi. Jeśli jakieś słowo w prezentowanej w Twitterze wiadomości zostanie poprzedzone znakiem # (czytanym jako „hasz”) to owo słowo stanie się hasztagiem i możliwe będzie potem grupowanie razem różnych wiadomości różnych użytkowników, w których ten sam hasztag został użyty. To bardzo ułatwia internetowe dyskusje, bo łatwo się skoncentrować wyłącznie na jednym wybranym problemie, zbierając z różnych wpisów informacje na jego temat. Warto wiedzieć, że system hasztagów w Twitterze zaproponował w dniu 26 sierpnia 2007 roku Stowe Boyd. Pomysł przyjął się i jest obecnie powszechnie stosowany.

 

Wykaz wszystkich publikacji popularnonaukowych prof. Tadeusiewicza wraz z odnośnikami do ich pełnych wersji